Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Ons brein

Mijn opa was de eerste persoon met dementie die ik kende.
Cynthia Hofman
Cynthia Hofman
https://static-content.springer.com/image/art%3A10.1007%2Fs12428-022-1525-2/MediaObjects/12428_2022_1525_Fig1_HTML.jpg
Hij had meerdere hersenbloedingen gehad en daarna kwamen de geheugenproblemen. Toen ik in de brugklas zat, maakte ik van dichtbij mee hoe mijn opa als persoon veranderde. Daarmee veranderde de rol van mijn moeder ook. Ze was niet langer mijn moeder, maar op de eerste plaats mantelzorger.’ Dit vertelde ik jaren geleden tijdens een interview, als antwoord op de vraag wat dementie voor mij betekent. Ik kreeg er een brok van in mijn keel. Mijn eigen verhaal kwam bij me binnen. Mijn keuze om neuropsychologie te gaan studeren was altijd helder, maar ik had het nooit hardop gezegd. Na wat er met mijn opa was gebeurd, fascineerde het brein mij. Het is het meest ingewikkelde orgaan van ons lichaam, met miljarden zenuwcellen en daartussen duizenden kilometers aan verbindingen. Ik was verwonderd over dat één orgaan zoveel verschillende functies heeft, zoals het reguleren van lichaamsfuncties, mentale processen en het aansturen van bewegingen. Daarnaast is het brein, dat van mens tot mens verschilt, ook nog eens verantwoordelijk voor persoonlijkheid en gedrag.

Inmiddels is het twaalf jaar geleden dat ik mijn studie afrondde, verdedigde ik mijn doctoraal thesis – waarin ik onderzoek deed naar kwaliteitsindicatoren in de ouderzorg – en ging ik aan de slag als onderzoeker bij Vilans. Veel is veranderd in mijn leven, maar nog altijd blijf ik gefascineerd door ons brein en daarmee dus ook de verschillen tussen mensen. Geregeld zit ik met allerlei partijen aan tafel om de voortgang en resultaten van onderzoeksprojecten te bespreken, maar ook om nieuwe onderzoeksvragen te formuleren en subsidieaanvragen te schrijven. We pleiten er allemaal voor dat iedereen recht heeft op een goede gezondheid, passende zorg, kwaliteit van leven en volwaardige deelname aan de samenleving, ongeacht leeftijd, sekse, sociaaleconomische status, opleidingsniveau en culturele achtergrond. Het verbaast me dat bepaalde doelgroepen, zoals mensen met een verstandelijke beperking en dementie, dan tóch worden vergeten. Heeft ons brein, ondanks al die miljarden zenuwcellen en duizenden kilometers aan verbindingen, niet voldoende oog voor hen? Laten we elkaar bij de les houden en er samen voor zorgen dat deze doelgroep niet in de vergetelheid raakt.

Cynthia Hofman Laten we elkaar bij de les houden

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.